خلاصه کلیدی مقاله
سوال
آیا مصرف همزمان سفالکسین و تریمتوپریم-سولفامتوکسازول نسبت به مصرف تنها سفالکسین، منجر به بهبود بالینی بهتری در بیماران مبتلا به سلولیت بدون عارضه می‌شود؟
یافته‌ها
در این کارآزمایی بالینی تصادفی‌سازی شده بر روی 500 بیمار مبتلا به سلولیت، نرخ درمان بالینی بین گروهی که با سفالکسین به همراه تریمتوپریم-سولفامتوکسازول درمان شدند و گروهی که با سفالکسین به همراه دارونما درمان شدند، تفاوت معنی‌داری نداشت (به ترتیب 83.5% در مقابل 85.5% در تحلیل بر اساس پروتکل و 76.2% در مقابل 69.0% در تحلیل براساس نیت درمان اصلاح شده). با این حال، فاصله اطمینان 95% برای تفاوت در تحلیل براساس نیت درمان اصلاح شده، بین -1.0% تا +15.5% بود که شامل حداقل تفاوت بالینی مهم 10% می‌شد.
معنی
افزودن تریمتوپریم-سولفامتوکسازول به سفالکسین منجر به بهبود آماری معنی‌دار در درمان بالینی سلولیت بدون عارضه نشد. با این حال، از آنجایی که عدم دقت در اطراف یافته‌های تحلیل براساس نیت درمان اصلاح شده، شامل یک تفاوت بالینی مهم به نفع ترکیب دارویی بود، تحقیقات بیشتری ممکن است لازم باشد.
شرح مقاله
اهمیت
با ظهور استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی‌سیلین (MRSA)، تعداد مراجعات به اورژانس برای عفونت‌های پوستی در ایالات متحده افزایش یافته است. در مورد سلولیت بدون ترشح چرکی، استرپتوکوک‌های بتا-همولیتیک به عنوان پاتوژن‌های غالب فرض می‌شوند. مشخص نیست که آیا رژیم‌های آنتی‌بیوتیکی دارای فعالیت در برابر MRSA نسبت به درمان‌های فاقد فعالیت در برابر MRSA نتایج بهتری را ارائه می‌دهند.
هدف
تعیین اینکه آیا ترکیب سفالکسین و تریمتوپریم-سولفامتوکسازول نسبت به سفالکسین تنها نرخ بهبود بالینی بالاتری در درمان سلولیت بدون عارضه دارد.
طراحی، تنظیم و شرکت‌کنندگان
کارآزمایی برتر، دوسوکور، تصادفی‌سازی‌شده، چند مرکزی در 5 بخش اورژانس ایالات متحده در میان بیماران سرپایی بالای 12 سال با سلولیت بدون زخم، ترشح چرکی یا آبسه که از آوریل 2009 تا ژوئن 2012 ثبت‌نام شدند. تمام شرکت‌کنندگان در زمان ثبت‌نام تحت سونوگرافی بافت نرم قرار گرفتند تا آبسه را رد کنند. پیگیری نهایی در اوت 2012 انجام شد.
مداخلات
سفالکسین 500 میلی‌گرم 4 بار در روز به همراه تریمتوپریم-سولفامتوکسازول 320 میلی‌گرم/1600 میلی‌گرم دو بار در روز به مدت 7 روز (n=248 شرکت‌کننده) یا سفالکسین به همراه دارونما به مدت 7 روز (n=248 شرکت‌کننده).
نتایج اصلی و معیارها
نتیجه اصلی که از قبل در گروه بر اساس پروتکل تعیین شده بود، بهبود بالینی بود که به عنوان عدم وجود معیارهای شکست بالینی در ویزیت‌های پیگیری تعریف شد: تب؛ افزایش اریتم (>25%)، تورم یا حساسیت (روزهای 3-4)؛ عدم کاهش اریتم، تورم یا حساسیت (روزهای 8-10)؛ و اریتم، تورم یا حساسیت بیش از حد معمول (روزهای 14-21). تفاوت بالینی معنی‌دار به عنوان بیشتر از 10% تعریف شد.
نتایج
از میان 500 شرکت‌کننده تصادفی‌شده، 496 نفر (99%) در تحلیل بر اساس نیت اولیه درمان و 411 نفر (82.2%) در تحلیل بر اساس پروتکل گنجانده شدند (میانه سن 40 سال [محدوده 15-78 سال]؛ 58.4% مرد؛ 10.9% مبتلا به دیابت). میانه طول و عرض اریتم به ترتیب 13.0 سانتی‌متر و 10.0 سانتی‌متر بود. در جمعیت بر اساس پروتکل، بهبود بالینی در 182 نفر (83.5%) از 218 شرکت‌کننده در گروه سفالکسین به همراه تریمتوپریم-سولفامتوکسازول در مقابل 165 نفر (85.5%) از 193 نفر در گروه سفالکسین رخ داد (تفاوت، -2.0%؛ 95% CI، -9.7% تا 5.7%؛ P = .50). در جمعیت بر اساس نیت اولیه درمان، بهبود بالینی در 189 نفر (76.2%) از 248 شرکت‌کننده در گروه سفالکسین به همراه تریمتوپریم-سولفامتوکسازول در مقابل 171 نفر (69.0%) از 248 نفر در گروه سفالکسین رخ داد (تفاوت، 7.3%؛ 95% CI، -1.0% تا 15.5%؛ P = .07). نرخ عوارض جانبی بین گروه‌ها و نتایج ثانویه در طول 7 تا 9 هفته، از جمله بستری شدن شبانه، عفونت‌های پوستی عودکننده و عفونت مشابه در تماس‌های خانگی، تفاوت معنی‌داری نداشت.
بحث و نتیجه گیری
در میان بیماران مبتلا به سلولیت بدون عارضه، استفاده از ترکیب سفالکسین و تریمتوپریم-سولفامتوکسازول در مقایسه با سفالکسین تنها منجر به افزایش نرخ بهبود بالینی سلولیت در تحلیل بر اساس پروتکل نشد. با این حال، به دلیل عدم قطعیت در اطراف یافته‌های تحلیل بر اساس نیت اولیه درمان که شامل تفاوت بالینی مهمی به نفع ترکیب سفالکسین و تریمتوپریم-سولفامتوکسازول بود، ممکن است تحقیقات بیشتری لازم باشد.
*جهت مطالعه جزییات بیشتر مقاله، به رفرنس اصلی در زیر مراجعه نمایید.
:Citation
Moran GJ, Krishnadasan A, Mower WR, et al. Effect of Cephalexin Plus Trimethoprim-Sulfamethoxazole vs Cephalexin Alone on Clinical Cure of Uncomplicated Cellulitis: A Randomized Clinical Trial. JAMA. 2017;317(20):2088–2096. doi:10.1001/jama.2017.5653
