خلاصه کلیدی مقاله
سوال
آیا مصرف لوزارتان، در مقایسه با دارونما، می‌تواند از کاهش حجم مغز به‌عنوان شاخص پیشرفت بیماری آلزایمر خفیف تا متوسط جلوگیری کند؟
یافته‌ها
در این کارآزمایی تصادفی دوسوکور، کاهش حجم مغز در گروه لوزارتان (19.1 میلی‌لیتر) و گروه دارونما (20.0 میلی‌لیتر) تفاوت معناداری نداشت (اختلاف حجم کل: 2.29- میلی‌لیتر؛ 95٪ CI: 6.46- تا 0.89؛ p=0.14).
معنی
درمان 12 ماهه با لوزارتان تحمل‌پذیر بود، اما در کاهش سرعت آتروفی مغزی در بیماران مبتلا به آلزایمر خفیف تا متوسط موثر نبود. تحقیقات بیشتر برای ارزیابی مزایای درمان در مراحل اولیه بیماری یا دوره‌های درمان طولانی‌تر مورد نیاز است.
شرح مقاله
اهمیت
داروهایی که سیگنال‌دهی آنژیوتانسین II را تعدیل می‌کنند، ممکن است باعث کاهش آسیب‌شناسی آلزایمر شوند و از این طریق سرعت پیشرفت بیماری را کاهش دهند.
هدف
بررسی تأثیر لوزارتان در مقایسه با دارونما بر کاهش حجم مغز، به‌عنوان شاخص پیشرفت بیماری، در بیماران مبتلا به آلزایمر خفیف تا متوسط.
طراحی، تنظیم و شرکت‌کنندگان
این کارآزمایی تصادفی دوسوکور و چندمرکزی شامل بیماران 55 سال یا بیشتر بود که با تشخیص آلزایمر خفیف تا متوسط (طبق معیارهای NINCDS-ADRDA) و بدون درمان قبلی با داروهای آنژیوتانسین II از 23 مرکز بیمارستانی NHS انگلستان انتخاب شدند. پس از یک فاز 4 هفته‌ای درمان فعال و قطع دارو، شرکت‌کنندگان به صورت تصادفی در دو گروه درمانی روزانه 100 میلی‌گرم لوزارتان یا دارونما به مدت 12 ماه قرار گرفتند.
قرار گرفتن در معرض
لوزارتان (100 میلی‌گرم روزانه) و دارونما.
نتایج اصلی و معیارها
معیار اصلی: تغییر در حجم کل مغز بین ابتدا و پایان 12 ماه، اندازه‌گیری شده با MRI حجمی و تحلیل boundary shift interval (BSI). تحلیل بر اساس اصل قصد درمان (intention-to-treat) انجام شد.
نتایج
از 261 شرکت‌کننده‌ای که وارد فاز درمان اولیه شدند، 211 نفر به‌صورت تصادفی در دو گروه لوزارتان (105 نفر) و دارونما (106 نفر) قرار گرفتند. در نهایت، 197 نفر مطالعه را به پایان رساندند و داده‌های 171 نفر برای تحلیل اصلی کامل بود. میانگین کاهش حجم مغز در گروه لوزارتان 19.1 میلی‌لیتر و در گروه دارونما 20.0 میلی‌لیتر بود. اختلاف کاهش حجم کل مغز بین گروه‌ها معنادار نبود (2.29- میلی‌لیتر؛ 95% CI: 6.46- تا 0.89؛ p=0.14). عوارض جانبی کم و مشابه در هر دو گروه گزارش شد (22 مورد در گروه لوزارتان و 20 مورد در گروه دارونما) و یک مورد مرگ مرتبط با درمان در هر گروه وجود داشت.
بحث و نتیجه گیری
درمان 12 ماهه با لوزارتان در بیماران مبتلا به آلزایمر خفیف تا متوسط تأثیر معناداری بر کاهش سرعت آتروفی مغزی نداشت اما تحمل‌پذیر بود. تحقیقات بیشتری برای بررسی مزایای احتمالی درمان در مراحل اولیه اختلالات شناختی یا دوره‌های درمان طولانی‌تر توصیه می‌شود.
*جهت مطالعه جزییات بیشتر مقاله، به رفرنس اصلی در زیر مراجعه نمایید.
:Citation
Safety and efficacy of losartan for the reduction of brain atrophy in clinically diagnosed Alzheimer’s disease (the RADAR trial): a double-blind, randomised, placebo-controlled, phase 2 trialKehoe, Patrick GavinHarkness, Kirsty et al.The Lancet Neurology, Volume 20, Issue 11, 895 – 906
