خلاصه کلیدی مقاله
سوال
آیا بیماران مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی که آپیکسان یا ریواروکسابان دریافت می‌کنند و همزمان برای کنترل نرخ بطنی با دیلتیازم درمان می‌شوند، خطر خونریزی جدی بیشتری نسبت به کسانی که با متوپرولول درمان می‌شوند، دارند؟
یافته‌ها
در این مطالعه گروهی از 204155 بیمار 65 ساله یا بیشتر، افرادی که با دیلتیازم درمان شدند، خطر خونریزی جدی بیشتری نسبت به افرادی که با متوپرولول درمان شدند، داشتند.
معنی
در میان بزرگسالان مسن مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی که آپیکسان یا ریواروکسابان دریافت می‌کنند، درمان با دیلتیازم در مقایسه با متوپرولول با افزایش خطر خونریزی جدی همراه بود.
شرح مقاله
اهمیت
دیلتیازم، دارویی که معمولاً برای کنترل نرخ بطنی در بیماران مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی تجویز می‌شود، از دفع آپیکسان و ریواروکسابان جلوگیری می‌کند و ممکن است باعث بیش از حد ضد انعقاد شود.
هدف
مقایسه خطر خونریزی جدی در کاربران جدید آپیکسان یا ریواروکسابان با فیبریلاسیون دهلیزی که با دیلتیازم یا متوپرولول درمان می‌شوند.
طراحی، تنظیم و شرکت‌کنندگان
این مطالعه گروهی گذشته‌نگر شامل بیماران تحت پوشش بیمه مدیکر با سن 65 سال یا بیشتر با فیبریلاسیون دهلیزی بود که استفاده از آپیکسان یا ریواروکسابان را آغاز کردند و همچنین درمان با دیلتیازم یا متوپرولول را بین اول ژانویه 2012 و 29 نوامبر 2020 آغاز کردند. بیماران تا 365 روز تا 30 نوامبر 2020 پیگیری شدند. داده‌ها از آگوست 2023 تا فوریه 2024 تجزیه و تحلیل شدند.
قرار گرفتن در معرض
دیلتیازم و متوپرولول.
نتایج اصلی و معیارها
نتیجه اصلی ترکیبی از بستری شدن ناشی از خونریزی و مرگ با شواهد اخیر خونریزی بود. نتایج ثانویه شامل سکته ایسکمیک یا آمبولی سیستمیک، حوادث ایسکمیک یا خونریزی عمده (سکته ایسکمیک، آمبولی سیستمیک، خونریزی داخل جمجمه ای یا خارج جمجمه ای کشنده یا مرگ با شواهد اخیر خونریزی) و مرگ بدون شواهد اخیر خونریزی بود. نسبت‌های خطر (HR) و تفاوت‌های نرخ (RD) با توجه به تفاوت‌های متغیر همبسته با وزن‌دهی همپوشانی تنظیم شدند.
نتایج
این مطالعه شامل 204155 بیمار تحت پوشش بیمه مدیکر ایالات متحده بود که 53275 نفر دیلتیازم و 150880 نفر متوپرولول دریافت کردند. بیماران مطالعه (میانگین [SD] سن، 76.9 [7.0] سال؛ 52.7٪ زن) 90927 نفر-سال (PY) پیگیری داشتند (میانه، 120 [IQR، 59-281] روز). بیمارانی که تحت درمان با دیلتیازم بودند، خطر بیشتری برای نتیجه اصلی (RD، 10.6 [95٪ CI، 7.0-14.2] در هر 1000 PY؛ HR، 1.21 [95٪ CI، 1.13-1.29]) و اجزای آن از جمله بستری شدن ناشی از خونریزی (RD، 8.2 [95٪ CI، 5.1-11.4] در هر 1000 PY؛ HR، 1.22 [95٪ CI، 1.13-1.31]) و مرگ با شواهد اخیر خونریزی (RD، 2.4 [95٪ CI، 0.6-4.2] در هر 1000 PY؛ HR، 1.19 [95٪ CI، 1.05-1.34]) نسبت به بیمارانی که متوپرولول دریافت می‌کردند، داشتند. خطر نتیجه اصلی با دوزهای اولیه دیلتیازم بیش از 120 میلی‌گرم در روز (RD، 15.1 [95٪ CI، 10.2-20.1] در هر 1000 PY؛ HR، 1.29 [95٪ CI، 1.19-1.39]) بیشتر از دوزهای پایین‌تر بود (RD، 6.7 [95٪ CI، 2.0-11.4] در هر 1000 PY؛ HR، 1.13 [95٪ CI، 1.04-1.24]). برای دوزهای بیش از 120 میلی‌گرم در روز، خطر حوادث ایسکمیک یا خونریزی عمده افزایش یافت (HR، 1.14 [95٪ CI، 1.02-1.27]). هیچ یک از گروه‌های دوز تغییرات معنی‌داری در خطر سکته ایسکمیک یا آمبولی سیستمیک یا مرگ بدون شواهد اخیر خونریزی نداشتند. هنگامی که بیماران دریافت‌کننده دوزهای بالا و پایین دیلتیازم به طور مستقیم با هم مقایسه شدند، HR برای نتیجه اصلی 1.14 (95٪ CI، 1.02-1.26) بود.
بحث و نتیجه گیری
در بیماران تحت پوشش بیمه مدیکر با فیبریلاسیون دهلیزی که آپیکسان یا ریواروکسابان دریافت می‌کنند، دیلتیازم با خطر بیشتر خونریزی جدی نسبت به متوپرولول مرتبط است، به ویژه برای دوزهای دیلتیازم بیش از 120 میلی‌گرم در روز.
*جهت مطالعه جزییات بیشتر مقاله، به رفرنس اصلی در زیر مراجعه نمایید.
:Citation
Ray WA, Chung CP, Stein CM, et al. Serious Bleeding in Patients With Atrial Fibrillation Using Diltiazem With Apixaban or Rivaroxaban. JAMA. 2024;331(18):1565–1575. doi:10.1001/jama.2024.3867
